การใช้ดอกดาวเรืองเหลือทิ้งเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดและเพิ่มมูลค่า Usage of Marigold Residues for Maximal Benefit and Added Value

Abstract

แผนงานวิจัย การใช้ดอกดาวเรืองเหลือทิ้งเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดและเพิ่มมูลค่า คือ การลดปริมาณดอกดาวเรืองเหลือทิ้งในชุมชน โดยการนามาแปรรูปเป็นนวัตกรรมใหม่เพื่อเพิ่มมูลค่า สร้างผลิตภัณฑ์จากวัสดุธรรมชาติที่มีความเป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น เพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน เช่น การพัฒนาสีเขียวจากดอกดาวเรืองเพื่อย้อมผ้า สาหรับลดการใช้สีย้อมผ้าสังเคราะห์ สร้างวัสดุที่มีคุณสมบัติเร่งปฏิกิริยาการย่อยลายสีย้อมผ้าสังเคราะห์ การผลิตกระดาษกาจัดกลิ่นโดยใช้ดาวเรืองเป็นองค์ประกอบ การสกัดสารจากจากดอกเรืองเพื่อผลิตสบู่ การสร้างบรรจุภัณฑ์ที่มีเอกลักษณ์ โครงการย่อยภายใต้แผนงานวิจัยมีทั้งหมด 3 โครงการ ได้แก่ (1) ผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจากดาวเรือง (2) การผลิตวัสดุชนิดใช้ซ้าได้สาหรับกาจัดสีย้อมผ้า (3) สีย้อมธรรมชาติจากเปลือกมะพร้าว การศึกษาวิจัยครั้งนี้ดาเนินการในปีแรก ดาเนินการวิจัยในระดับห้องปฏิบัติการดาเนินการที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ผลการดาเนินงาน สามารถผลิตผลิตภัณฑ์จากดาวเรือง ได้ 1 ชนิด คือ ผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจากดาวเรือง ใช้สารสกัดชั้นเอทานอล ซึ่งสามารถไล่ยุงได้นาน 2 ชั่วโมง ผลิตผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจากดาวเรือง (Tagetes spp.) ได้นามาแสดงในงานสุนันทาวิชาการ การวิจัยทาให้ทราบว่าอัตราส่วนผสมของเยื่อกระดาษที่เหมาะสมสาหรับนาไปผลิตกระดาษกาจัดกลิ่น คือ เยื่อกระดาษจากดอกดาวเรืองต่อเยื่อกระดาษจากต้นกกเป็น 70 : 30 ให้ค่าความขาวสว่าง (L*) 90.36 ความเรียบ 2.20 วินาที-เบคค์ (s-BEKK) ค่าดัชนีต้านแรงฉีกขาด 9.18 นิวตัน–ตารางเมตร ต่อกิโลกรัม (N-m2 /Kg) การคัดเลือกแบคทีเรียชอบเค็มสาหรับผลิตเป็นตัวตรีงชีวภาพ ได้ค้นพบแบคทีเรียชอบเค็มสายพันธุ์ที่สามารถฟอกจางสีน้าเงินได้ คือ C15-2 และ SR5-3aw นาเซลล์ไปตรึงกับ1 เปอร์เซนต์ อัลจิเนต และ 2.5 เปอร์เซนต์ เจลาติน โดยเซลล์ตรึงภาพสามารถฟอกจางสีได้ที่ pH 4-10 และ อุณหภูมิ 30-50 องศาเซลเซียส ในด้านการนากลับมาใช้ซ้า สามารถนามาใช้ซ้าได้ 4 รอบ ที่ pH 7.2 และ อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส